من برای همه حسای عاطفی که بخاطر حضور وجود تو ایجاد میشن ولی برای وجود تو خرج نمیشن و طبق قانون پایستگی انرژِی یا هرچی اسمش بود از بین نمیرن بلکه  فقط از حالتی به حالت دیگر تبدیل میشن تهوع دارم. بخاطر تبدیل شدنش به ببخشید اضافیه بعد از اخرین مکالمه ام با دوستم تهوع دارم. به خاطر تبدیل شدنش به جان در جواب پی ام نفر اول مخاطبای اخیر تلگرامم تهوع دارم. به خاطر تبدیل شدنش به یه توییت تهوع دارم. بخاطر تبدیل شدنش به عزیزم عزیزمای مصنوعی به جای اسم فلانی تهوع دارم. بخاطر رو دلم موندناش تهوع دارم. به خاطرخرج نشدناش تهوع دارم.
تهوع دارم ,  اشوبم , نسبت به خودم احساس خوبی ندارم و تو حتی جوابمم نمیدی!
میفهمی چی میگم؟





آآآه که بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست:)